ستایش

افتادگی اموز اگر طالب علمی هرگز نخورد اب زمینی که بلند است

ستایش

افتادگی اموز اگر طالب علمی هرگز نخورد اب زمینی که بلند است


**کاش می شد در غروب آفتاب بی صدا با سایه ها کوچید ورفت


**منم من خلوت نشین بزم عاشقی گم گشته ای در صحرای سرد جنون به دنبال آنانی می گردم


که مرا نمی جویند بی آنکه بدانند سالیان مریدی است که عشق وصفا مدفون خاک است


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد